Heiloo Egelshoek

Ontwerp duurzame woonbuurt op voormalig sportveldencomplex, winnnaar Stedelijk Interieur Waarderingsprijs 2005, Falco Award Beste Openbare Ruimte 2005, Duboprijs (duurzaam bouwen) 1996

Heiloo Egelshoek

Op de grens van strandwal en vlakte
Het plangebied van Egelshoek, oorspronkelijk een sportveldencomplex, wordt gekenmerkt door een ligging op de grens van strandwal en strandvlakte. De overgang van hoog en droog naar laag en drassig loopt dwars door de wijk. Dit landschappelijke gegeven vormt de basis van een driedeling in het stedenbouwkundige ontwerp. Het hoge gedeelte is bebost en volgens een vierkantraster verkaveld. Het lage deel heeft een strokenverkaveling tussen een stelsel van watergangen. De twee delen worden van elkaar gescheiden door een langgerekte parkstrook met een grote vijver die aan de voet van de standwal is gelegen. Het park sluit aan op het erf van een oude stolpboerderij.

Bosvilla’s
De al aanwezige boombeplanting in het hoger gelegen deel van de wijk is aangevuld met papierberken. Hier is, in aansluiting op het naastgelegen Heilooër bos, een weelderig, groene ambiance ontstaan voor het situeren van bosvilla’s. Deze bestaan uit meerdere appartementen die op verschillende wijzen zijn geschakeld. Om het boskarakter zo sterk mogelijk te maken, zijn de bomen niet alleen in het openbare gebied, maar ook in de tuinen geplaatst. De bosvilla’s hebben een dakbedekking van mos en sedum om vogels en insecten een aantrekkelijke biotoop te bieden.

Landschappelijk, stedenbouwkundig en op het niveau van de woning doet het plan recht aan het riante en groene karakter van de omgeving. Egelshoek is door zijn plekspecifieke inrichting typisch Heiloo geworden.

Park tussen hoog en laag
De parkstrook op de overgang van hoog naar laag is het hart van de nieuwe wijk. De rechthoekige waterpartij heeft een strakke omlijsting als van een schilderij, waarbinnen een ovale grassculptuur in de vorm van een schiereiland is gevat. Een doorgaande route voor langzaam verkeer doorsnijdt het water en het schiereiland. Aan de voet van het schiereiland vormen ondieptes in het water, zogenaamde ‘paddenpoefs’, speciale condities voor kikkers en amfibieën.

Intelligente waterbeheersing
Ook bij de waterbeheersing is gebruik gemaakt van de natuurlijke hoogteverschillen. De strandwal is met een stelsel van wadi’s (groene greppels voor de afvoer en infiltratie van water) ingericht, terwijl in het lager gelegen deel met sloten, greppels, ondergrondse goten en de centrale vijver een gesloten watercircuit is gemaakt. Door zo weinig mogelijk verharding toe te passen, wordt relatief schoon regenwater vastgehouden en geïnfiltreerd in de bodem. De inlaat van vervuild en voedselrijk polderwater wordt hiermee voorkomen.